مرا بس است همینی که از جهان دارم همین که در دل آغوشت آشیان دارم در‌عمق چشم تو غرقم که جانم آرام است وگرنه کوه غمم، بغض بی امان دارم اگر چه گوشه ی عزلت گزیده ام، چه غمی‌ست درون خلوت خود ملک لا مکان دارم جهان و هر چه سراب است پیشکش به خودش که در نگاه تو آبیّ بیکران دارم # چه غم؛ من آن پری ام کهِ به گل نشست پرش درون پیله ی خاکیم آسمان دارم. #مهدی_حسینی #غزل mosaffer_poem@ برای درک تو در خود تضاد باید داشت
یک نظر چشم به من دوختی و دینم سوخت
هر چه کردم نپرید از سر این دل هوست
ی ,گوشه ,عزلت ,گزیده ,ام، ,تو ,عزلت گزیده ,گزیده ام، ,چه غمی‌ست ,ی عزلت ,گوشه ی
درباره این سایت